درک نقش ها و قابلیت های انواع حساب های کاربران وردپرس

این درس به بررسی دقیق و تخصصی نقش‌ها و قابلیت‌های کاربران وردپرس می‌پردازد و از سطح پایه یعنی Subscriber تا سطح کامل Administrator را پوشش می‌دهد. در این محتوا، تفاوت‌ها و محدوده‌های دسترسی هر نقش به‌طور جامع توضیح داده شده و نکات کلیدی امنیتی مانند استفاده از حساب‌های جداگانه برای مدیریت سایت و محتوا مورد تأکید قرار گرفته است. همچنین این آموزش، به متخصصان کمک می‌کند تا با درک صحیح از قابلیت‌های Editor، Author و Contributor، بتوانند مسئولیت‌های محتوایی و مدیریتی سایت را به‌طور بهینه تقسیم‌بندی کنند.

همونطور که قبلاً چندین بار گفتم وقتی اولین اکانت کاربری تون رو موقع تنظیمات سایت وردپرس ساختید، نقش این اکانت به طور خودکار روی مدیر یا administrator تنظیم شد. شما به عنوان مدیر، کنترل کاملی روی محتوا، ظاهر و کارایی سایت وردپرس تون و حتی نحوه ارائه اش رو دارید. به عبارت دیگه مدیر همه کاره است بعنوان صاحب سایت داشتن امتیاز مدیریتی بعنوان یک Administrator خوبه؛ و این بالاترین سطح دسترسی هست؛ اما ناگفته مشخصه که دادن توانایی های مدیریتی به یک شخص اشتباه ایده خوبی نیست و خیلی هم خطرناکه.

برای همین وردپرس؛ 5 نقش کاربری متفاوتی داره که میشه به کاربران مجزا اختصاص شون داد. هر کدوم از این سطوح دسترسی توانایی ها و محدویدیت های خودشون رو دارن. این نقش ها شامل مشترک یا Subscriber؛ مشارکت کننده یا Contributor ، نویسنده یا Author؛ ویرایشگر یا Editor و مدیر کل یا Administrator هست. بیاید از پایین ترین سطح شروع کنیم یعنی مشترک یا Subscriber. به طور پیشفرض کاربرانی که به سایت شما میان میتونن مشترک سایت تون بشنو سطح دسترسی مشترک یا Subscriber رو دریافت کنن. اگه مشترک یا Subscriber بشن می تونن یک پروفایل کاربری بسازن و شما هم بعنوان مدیر به این اطلاعات بخوبی دسترسی دارید.

توانایی مشترکان محدود به یک چیز هست: و اون “مدیریت پروفایل خودشون” هست. ممکن هست کمی عجیب به نظر برسه اما این نقش هدفی داره! اگر دیدگاه های سایت تون فعال هست و میخاید مطمئن بشید که فقط بازدید کننده های تایید شده بتونن دیدگاه شون رو بذارن می تونید أزشون بخاید بعنوان مشترک یا Subscriber ثبت نام کنن و هر دفعه که میخان کامنت بذارن لاگین کنن. من معمولاً از نقشه مشترک یا Subscriber وقتی استفاده می کنم که بخام دیدگاه ها رو مدیریت کنم یا بخام به کاربران خاصی ترفیع درجه بدم.

همچنین اگه چیزی مثل یک راه حل برای یک تجارت الکترونیک در وب سایت وردپرس تون راه اندازی کردید؛ بدرد میخورن. در دو سرفصل آموزشی بعد بیشتر درباره اجازه ثبت نام دادن به کاربران یا عدم صدور این اجازه و همچنین در مورد نحوه مدیریت دیدگاه ها یاد می گیرید. نقش بعدی مشارکت کننده یا Contributor  است.

همون طور که از اسمش مشخص هست مشارکت کننده یا Contributor می تونه با توانایی هاش پیرامون نوشتن پست ها در ایجاد محتوای سایت تون مشارکت کنه. با این حال تنها توانایی مشارکت کننده یا Contributor فقط ایجاد، ویرایش کردن و حذف کردن پست های منتشر نشده خودشون هست.

نمی تونن آیتم های رسانه ای منتشر کنن، یا اینکه پستی رو منتشر کنن و حتی یک پست رو بعد از منتشر شدن ویرایش یا حذف کنن. وقتی به عنوان مشارکت کننده یا Contributor لاگین کنن بجای دکمه انتشار یا در ورپرس لاتین بجای دکمه publish دکمه submit for review یا “ارسال بعنوانه مشارکت کننده “رو می بینن. نویسنده یا Author توانایی های مشارکت کننده رو داره بعلاوه یک توانایی ویرایش منتشر و حذف کردن پست های خودش. همچنین توانایی آپلود کردن آیتم های چند رسانه ای رو هم داره. ویرایشگر یا Editor توانایی نویسنده یا Author رو داره علاوه بر اینکه توانایی ایجاد، ویرایش و حذف صفحات و صفحات خصوصی، منتشر کردن ویرایش و حذف کردن پست های کاربران دیگه و همچنین مدیریت دیدگاه ها و دسته بندی ها رو هم داره.

در نهایت نقش مدیر کل یا Administrator رو توضیح میدیم که کنترل کاملی روی تمام سایت داره. یک نکته مهم این که مدیر کل یا Administrator میتونه کاربران رو اضافه ویرایش یا حذف کنه و همچنین نقش کاربری اونها رو هم میتونه تغییر بده. خب؛ حالا چطور و چه وقت باید از این نقش ها و در واقع از سطوح دسترسی مختلف استفاده بکنید؟ چند نمونه از ایده هام رو میگم: اول توصیه می کنم دو اکانت برای خودتون داشته باشید. اکانت مدیر سایت برای مدیریت سایت و همچنین یک اکانت ویراستار برای کارهای محتوایی روزمره.

اینطور وقتی دارید کارهای مدیریت محتوا عادی مثل ایجاد و ویرایش یا انتشار و حذف محتوا یا مدیریت دیدگاه ها رو انجام میدید، نیازی نیست با توانایی های کامل مدیریتی لاگین کنید. همچنین این ایده ساده می تونه از نظر امنیتی هم در کارکرد تون بهتر باشه. چون اگر کسی بتونه اکانت نویسنده یا author شما رو هک کنه نمیتونه آسیب جدی وارد کنه و اکانت های کاربری تون رو با این رفتار ناپسندش تغییر بده. مخصوصاً اگه از طریق شبکه های وایرلس ناامن مثل کافی شاپ ها یا فرودگاه ها یا از این قبیل برای مدیریت محتوای سایتتون لاگین می کنید.

اگر در تیمتون چند نفر محتوا ایجاد می کنن بهتر نقش نویسنده یا Author بهشون بدید تا بتونن محتوای خودشون رو مدیریت کنن و در محتوای دیگران دخالت نداشته باشن.

اگر یک نفر مسئول رو برای مدیریت کردن محتوای سایت دارید، بهتر هست نقش Editor یا ویراستار رو بهش بدید. صادقانه بگم موقعیت های کمی پیش اومده که نقش مشارکت کننده یا Contributor بدرد بخوره؛ این نوع از سطح دسترسی می تونه مثلاً موقع ایجاد یک سایت پیشرفته که مردم بتونن خودشون محتوا رو ثبت کنن تا بازبینی بشه؛ بکار بیاد.

مشکل اصلی نقش مشارکت کننده یا Contributor این هست که نیاز به کار زیادی برای اختصاصش به کاربران داره چونکه مشارکت کننده نمیتونه آیتم های رسانه ای آپلود کنه و مسلماً باید خودتون اونها رو در این سطوح از دسترسی مدیریت کنید. با اینحال در موقعیت های خاص مثلاً وقتی دارید یک مشارکت کننده جدید رو تست می کنید این نقش می تونه خیلی مفید باشه.