آشنایی با نحوه صحیح انتخاب سایز سند مورد نیاز
در این درس از دوره آموزشی فتوشاپ، به بررسی اصول اساسی اندازه سند دیجیتال پرداخته میشود. کاربران با مفاهیم کلیدی مانند Resolution، DPI (Dots Per Inch) و PPI (Pixels Per Inch) آشنا میشوند و یاد میگیرند که چگونه اندازه سند مناسب را برای پروژههای مختلف انتخاب کنند. این آموزش به متخصصان کمک میکند تا با درک صحیح از ابعاد و کیفیت تصاویر، خروجیهای بهتری را در نرمافزار فتوشاپ ایجاد کنند. با تماشای ویدیو آموزشی، کاربران میتوانند به صورت عملی این مفاهیم را در پروژههای خود به کار ببرند.
در فتوشاپ معمولاً این خوب است که بدانید تصاویر شما چطور نمایش داده شوند، چون اگر اینرا بدانید، آنوقت متوجه خواهید شد که چه اندازه لازم است روی سندتان کار کنید.
و قبل از چاپ بهتر است که در مورد نقاط اشتراک و تمایز استانداردهای حاکم بر نحوه نمایش تصویر در دستگاههای مختلف یکسری اطلاعات را داشته باشید.
در این ویدئو ما میخواهیم در مورد سه راه رایج نمایش تصاویرتان صحبت کنیم. دستههای نمایش تصویر سه روش halftone یا نقطهچین، continuous tone یا تن پیوسته، و screen یا صفحه هستند، و هر کدام از آنها برای سفارشی شدن و ارائه نیازهای متفاوتی دارند؛ این نیازها میتوانند به کیفیت صفحه پرینتی؛ توان سخت افزاری یا کیفیت تصویر مورد نظر نهایی و یا حتی به دستگاههای عکسبرداری و اسکن مرتبط شوند. خب؛ همانطور که الان دارید در این ویدئو میبینید من یک تصویر اصلی با نامِ “Orginal image” دارم که همان تصویر اصلیای است که من قرار است آنرا برای شما در این 3 دسته بندی مختلف نحوه نمایش تصاویر، سفارشی و بررسی کنم.
رایجترین مثال از دسته بندیهای یاد شده: چاپ نقطهچین یا halftone در چاپگرهای ضربهای یا سوزنی است. اینرا بگویم حتی ممکن است در کارتان تصویر شما جزء تصاویری باشد که با دوربینهای عکاسی، عکسبرداری شدند، یعنی، با یک تن پیوسته یا continuous tone شروع شدند و در اختیارتان قرار گرفتند، ولی برای اینکه این تصاویرِ با تنِ پیوسته هم بخواهند در یک چاپگر سوزنی چاپ شوند، سند عکس نیاز دارد تا به یک الگو نقطهچین یا halftone تبدیل و کانورت شود.
این الگو نقطهچین یا halftone که بعنوان یکی از استاندارهای نمایش تصاویر محسوب میشود در واقع: از نقاط یا باصطلاح گرافیستها از dot ها تشکیل شده، بعضی نقاط بزرگ و بعضی کوچک هستند، با یک الگوی مساوی از هر جوهر فیروزهای، ارغوانی، زرد و مشکی؛ اگر یادتان باشد در ویدئوهای آموزشی قبلی هم به فضا رنگی CMYK اشاره کردیم و گفتیم که CMYK یک فضا رنگ کاهشی است که مخصوص کار با نوعِ سخت افزاری پرینتر سوزنی است، و حالا هم که داریم در این ویدئو آموزشی به بحث پیرامونِ استاندارد قابل تعریف برای نمایش تصاویر در پرینترها میپردازیم، داریم به نقاطی اشاره میکنیم که چون صرفاً برای پرینتر قابل تعریف هستند، فقط شامل چهار نوع رنگی هستند که رنگ اول آنها سایان یا همان فیروزهای هست. رنگ دوم آن ماژنتا یا همان ارغوانی است و رنگ سوم آن Yellow یا زرد است و آخرین رنگ آن هم Black یا سیاه است که میشود نهایتاً این استنباط را هم داشت که حروف C، M، Yو K برگرفته از این چهار رنگ هستند و نهایتاً فضایی با نام CMYK را برای ما تداعی میکنند که مخصوص کار با این نوع پرینترها است. وقتیکه این الگوهای نقطهای پرینت میشوند، یکی بالا یکی دیگر میآید، و اینطوری آنها به ظاهر تصویری از دستهبندی “تن پیوسته” بوجود میآورند. در واقع بد نیست بدانید نقاط کوچک تصوّری از خاکستری روشن و نقاط بزرگتر هم تیرگی را برای ما به ارمغان میآورند. اما خیلی به این نکته دقت کنید که من از کلمه “ظاهراً” استفاده کردم و اگر چه گفتم تصویر به صورت “تن پیوسته” در میآید ولی منظور من نظم و آراستگی خاص نقاط کوچک و بزرگ تصاویر Halftone است و خواستم منظورم را اینطور برسانم که این پیوستگی و نظم خاص تصویر را به حالت اُرجینال و اصلی آن نزدیک میکند. اگر شما به چیزهای دیگری مثل یک کتاب یا یک جعبهای از خوراکیها که تصاویر جلد آنها با پرینت، حاصل شده نگاه کنید، بخصوص اگر به آنها از زیر یک ذرهبین نگاه کنید، نقاط با اندازههای متفاوت کوچک و بزرگ و تک تک را خواهید دید و وجود این dot ها یا همان نقاطی که در زیرِ ذرهبین میبینیمشان بیانگر این هستند که تصاویر رویِ جلد این محصولات در دستهبندی Halftone تعریف و نهایتاً توسط پرینتر؛ به این شکلِ به ظاهر با “تنِ پیوسته” درآمدند که در نگاه اول میتوانند برای یک دید ویژوالی خیلی هم عالی بنظر برسند. پس علاوه بر این برای دانستن طول و عرض سندی که قرار است آنرا پرینت کنید، نیاز دارید تا مقدار رزولوشن مورد نیاز برای امر پرینت را هم بدانید. پس علاوه بر انتخاب سایز شما باید رزولوشن یا تعداد پیکسلها در اینچ را برای پرینت با هر کیفیتی که میخواهید را بدانید، و این بستگی به خط صفحه یا در اصطلاح line screen یعنی تعداد نقاط در هر خط برای، هر صفحهای که شما در آن پرینت میکنید دارد. line screen یک مقیاس استانداردی است که میگوید این نقاط بزرگ و کوچک در دسته بندی Halftone یک خط منظمی که چند لحظه پیش ما با عبارت “تن پیوسته ظاهری” از آن یاد کردیم، را ایجاد میکند.
حالا بسته به اینکه در هر اینچ چه تعداد خط منظم که شامل این نقاط کوچک و بزرگ است، وجود داشته باشد؛ این استاندارد قابل تعریف میشود.
این مقیاس چون تعداد خطهای نقطهای منظمی هستند که در یک اینچ از تصویر وجود دارند؛ پس استاندارد آن با حروف برگرفته از Line Per Inch یعنی با LPI تعریف میشود. پس از این به بعد هر موقع شنیدید LPI؛ تصویری باید به ذهنتان خطور کند که شامل خطوطی هستند که آن خطوط با نقطههای رنگی تعریف شدند و قرار است مجموعه این خطوط پرینت شود، نهایتاً اینرا بگویم که جنس صفحهای که قرار است پرینت روی آن اعمال شود رابطه مستقیمی با همین LPI یا رزولوشن انتخابی ما دارد و رزولوشن هم رابطه مستقیم با سایز انتخابی و روش نمایش تصویرتان دارد. یعنی اینکه هر تصویر باید در صفحه خاص با تعداد خطوط line screen تعریف شده محدود و مشخصی پرینت بشود.
خب؛ یکبار دیگر میگویم درچاپگر ضربهای، خط صفحه یا line screen به کیفیت کاغذی که روی آن پرینت میکنید بستگی دارد. بر این اساس هم آمدند و رابطهای را با نام dot gain بمعنی افزایش نقاط، بین کیفیت صفحهای که قرار است در آن عمل پرینت را انجام بدهیم و تعداد خطوط صفحه یا همان تعداد line screen ها تعریف کردند و این dot gain با تعداد خطوطی که در یک اینچ از تصویر Halftone تعریف شده؛ و بالطبع با کیفیت صفحه پرینتی؛ در ارتباط است. مثلاً میگویند صفحه یک روزنامه، باید با LPI ِ 85 تعریف بشود. یعنی کیفیت صفحه روزنامه طوری است که فقط 85 خط در اینچ را برای تصویر با دسته بندی نمایش Halftone میطلبد. پس قبل از پرینت انتخاب dot gain مناسبی که ارتباط مستقیمی بین کیفیت صفحه و تصویر Halftone دارد؛ خیلی مهم است. وقتی شما روی یک کاغذ با کیفیت پایین پرینت میکنید، وقتی جوهر با کاغذ برخورد میکند، تمایل به پاشیده شدن دارد و نقاط تمایل به جاری شدن به سمت یکدیگر را دارند. همانطور که میتوانید تصور کنید، نگه داشتن جزئیات بر روی یک کاغذ با کیفیت پایین خیلی سخت است. برای مثال، اگر که شما دارید یک روزنامه را پرینت میکنید، به علت زبری کاغذ، شما نمیتوانید با line screen یا خط صفحه بالا به دلیل افزایش نقاط پرینت کنید. پس الان است که اصل dot gain به ما میگوید که چون کیفیت صفحه زیاد عالی نیست، باید LPI نسبتاً پایینی را داشته باشیم.
در این مورد یعنی زمان پرینت تصویر Halftone بر روی یک کاغذ روزنامه، ممکن است محدود به خط صفحه 85 باشید، اگر شما دارید روی یک کاغذ با بالاترین کیفیت که معمولاً به آن high-endهم میگویند، برای یک کتاب بزرگ و پرتصویر یا اصطلاحاً coffee table book پرینت میکنید، ممکن است بتوانید به بلندی 300 خط صفحه هم برای امر پرینت برسید؛ اینطور بگویم وقتی که میخواهید برای یک صفحه با این چنین کیفیتی یک تصویر Halftone را آماده کنید، میتوانید در هر اینچ از تصویرتان، تعداد 300 خط حاوی نقاط Halftone را هم داشته باشید. بنابراین به عنوان یک قانون کلی، شما نیاز به یک و نیم تا دو برابر از خط صفحه یا line screen را نسبت به زمانی که میخواهید یک تصویر مشابه را برای یک کاغذ روزنامه آماده کنید؛ داشته باشید، که همانطور که گفتم گاهی با عنوان Lines Per Inch (LPI) یا خط در هر اینچ در فتوشاپ به آن اشاره شده. حالا، با در نظر گرفتن این موضوع، وقتی که شما دارید سندتان را آماده میکنید تا در پرینتر ضربهای آنرا پرینت کنید، خیلی مهم است که LPI مناسبی را در تصویر Halftone تان انتخاب کنید که با پرینترتان سازگاری داشته باشد و بر روی پرینتر شما جواب بدهد. اینطور بگویم که وقتی که دارید با یک سخت افزار پرینت خاصی کار میکنید حتماً از تواناییهای آن باید اطلاع داشته باشید و بدانید که آن دستگاه پرینت؛ تا چه حد از خط Halftone را ساپورت میکند. پس کارمان کمی حرفهایتر شد و اینطور بگویم که دیگر الان باید علاوه بر مقوله dot gain که به ما میگفت line screen ای را انتخاب کنید که با کیفیت صفحه شما سازگاری داشته باشد، باید اینبار line screen ای را انتخاب کنیم که با پرینتر و تعداد جوهرهای آن هم مطابقت داشته باشد. پس شما براساس یک خط صفحه طبق جوهر و کاغذی که دارید استفاده میکنید تصمیم خواهید گرفت.
و در اینجا شما میتوانید تصمیم بگیرید که یک و نیم برابر خط صفحه را میخواهید یا دو برابر خط صفحه پیکسلها در هر اینچ را میخواهید تا کیفیتی که دنبال آن هستید را به شما بدهد. خب؛ این از دستهبندی اول ما یعنی Halftone ها؛ که با LPI تعریف میشدند.
دومین دسته تن پیوسته است که از آنها با continuous tone یاد میشود و این یکی از رایجترین دسته بندیهای تصاویر برای پرینتر جوهرافشان خواهد بود. هر چند در حال حاضر، تکنولوژی پرینترهای جوهرافشان در واقع آنطور که از اسم آنها مشخص است؛ تن پیوسته نیستند، در واقع این پرینترها هنوز هم نقطهای پرینت میکنند. در واقع آن چیزی که باعث ایجاد تمایز بین دستهبندی “تن پیوسته” و دسته بندی “Halftone” میشود، این است که، تکنولوژی پرینترشان متفاوت از پرینترهای ضربهای است. بنابراین، هر چند ممکن است شما وقتی یک پرینت که با پرینتر جوهرافشان انجام شده را زیر ذرهبین نگاه کنید نقاط را ببینید، اما آنها شبیه الگو نقطهچین که با پرینتر ضربهای ایجاد میشود نیستند.
علت آن این است که پرینتر جوهرافشان از پخش جوهر و افشانندگی نقاط و سایه روشنها برای تغییر مکان و استقرار نقاط استفاده میکند، در حالی که پرینتر ضربهای اندازه نقاط را تغییر میدهد. به عنوان یک نکته تکنیکی، چاپگرهای ضربهای، در صورت نیاز میتوانند در واقع یک الگو dither که ترکیبی از نقاط و سایه روشنها است را پرینت کنند، اما در بیشتر مواقع آنها طبق الگو نقطهچین پرینت میکنند. پس، یک پرینتر جوهرافشان، به طور کلی، رزولوشنی بین 240 و 360 پیکسل در هر اینچ نیاز دارد، که این هم بستگی به کیفیت مورد نظرتان دارد. من توصیه میکنم که بیایید و با یک پرینتر جوهرافشان، یک تصویر را با رزولوشنهای 240، 300 و 360 پیکسل در هر اینچ پرینت کنید تا تفاوتهای آنها را ببینید. پیکسل پِر اینچ هم با توجه به حروف اول کلماتش با PPi شناخته میشود که برای رزولوشن “نمایش” کاربرد دارد و نباید آنرا با رزولوشن “تصویر” اشتباه بگیرید.
من در سالهای اخیر خیلیها را دیدم که میتوانند تفاوت بین رزولوشن 240 و 300 پیکسل در هر اینچ را بیان کنند، اما افراد کمتری را دیدم که میتوانند تفاوت رزولوشن 300 و 360 پیکسل در هر اینچ را ببینند. اینرا بگویم که فاصله بازدید کنندگان تا تصویر تفاوتهایی را ایجاد خواهد کرد. اگر بیننده به اندازه یک دست از تصویر فاصله داشته باشد، و تصویر در شرایطی باشد که قرار است در این فاصله به تصویر پرینت شده آن نگاه کنیم آنوقت است که؛ شما ممکن است به پرینت در یک رزولوشن بالاتر نیاز داشته باشید، و این نسبت به وقتی که بینندگان پرینت را از یک گوشه اتاق نگاه میکنند؛ متفاوت است. یک مثال دیگر از چاپ با تن پیوسته، کاغذ عکاسی است. برای مثال اگر شما یک عکاس هستید، ممکن است بخواهید تصویرتان را به یک لابراتور چاپ بفرستید تا آنرا برای شما پرینت کنند.
در اینصورت شما باید از مسئول لابراتور عکس بپرسید که چه رزولوشنی از فایل را میخواهند، چونکه آنها روزولوشن بهینه که برای پرینترهایشان نیاز است را میدانند. تجربه من این است که آنها عموماً روزولشن 300 پیکسل در اینچ را نیاز دارند.
در پایان، اجازه دهید در مورد اندازه سندی که شما نیاز دارید تا تصویرتان را در صفحه نمایش بدهید بحث کنیم، صفحاتی از قبیل صفحه مانیتور یا یک تلفن همراه؛ که این همان دستهبندی سوم ما خواهد بود. در این مورد رزولوشن فایل مسأله واقعی نیست و اصلاً مهم هم نیست که تصویرمان از چه رزولوشنی برخوردار است، مسأله تعداد کلی پیکسلها است. چونکه هر کدام از آن دستگاههای نمایش میتوانند تعداد خاصی از پیکسلها را نشان دهند. تصویر شما باید شامل پیکسلهای کافی برای پرکردن صفحهای که شما نیاز دارید تا بر روی آن تصویرتان را نمایش بدهید باشد.
بنابراین اگر که شما تعداد پیکسلهای درستی داشته باشید، رزولوشن میتواند، بر روی هر دستگاهی تنظیم شود. چون در واقع، پیکسلها را در یک رابطه یک به یک پیکسل و فایل رسم خواهید کرد، و دستگاه میتواند پیکسل را نمایش بدهد. پس، بطور خلاصه، اگر که شما با یک پرینتر سوزنی پرینت میکنید، در فتوشاپ، سند شما نیاز خواهد داشت تا یک و نیم تا دو برابر خط صفحه رزولوشن داشته باشد و گفتیم که این مورد مربوط به تصاویر Halftone میشود، برای دستگاههای چاپ سفارشی شده برای تن پیوسته، شما اغلب رزولوشنی بین 300 تا 360 پیکسل در هر اینچ به کار خواهید برد.
و برای صفحه یا همان حالت سوم یعنی Screen، شما رزولوشن را نادیده خواهید گرفت و بر تعداد کل پیکسلها برای دستگاهی که تصویر بر روی آن نمایش داده خواهد شد تکیه میکنید. در ویدئو بعدی ما خواهیم دید که چطور در فتوشاپ، برای پاسخگویی به نیازهای دقیق دستگاه خروجی شما، اندازه سند تغییر میکند.