چگونه با بکارگیری پارامترها طرح خود را هوشمند کنیم؟
در این آموزه با بکارگیری دستور parameters ، dimension هایی که رویِ قطعاتِ مختلف طرح بودند را هوشمند کردیم .در واقع یک ارتباط ریاضی بینِ dimension ها ایجاد کردیم، طوریکه با تغییر یکی از آنها، تمامی dimension های وابسته هم آپدیت شوند.
Table of contents
مقدمه‌ای بر پارامترها
در طول این دوره چندین بار از من شنیدید که گفتم طرحهای ما باید تا حد امکان هوشمندانه باشند. ما به چند روش تا الان این کار را انجام دادیم، برای مثال در ویدیوهای اخیر قیود هندسی و قیودی مثل dimension ها را روی طرحهای مختلف اعمال کردیم. حالا میخواهیم نقش پارامترها را در این مجموعه بررسی کنیم. همانطور که ملاحضه میکنید در صفحه من یک فایل پارت خالی دارم و باید یک طرح جدید به آن اضافه کنم تا در ادامه بتوانیم کارمان را با آن پیش ببریم.
ایجاد طرح جدید
پس در قسمتی از graphics window به اینصورت راست کلیک میکنم و دکمه new sketch را میزنم.
از اینجا هم، صفحه XY را مطابق معمول انتخاب میکنم و این ربع سمت راست بالایی را به اینصورت کمی میاورم این طرفتر، تا فضا کاری بهتری برای طراحی داشته باشم.
و خب برای پیشروی در کارمان هم، دیگر میدانیم که آسانترین راه ایجاد یک مستطیل ساده است. اما قبل از آن باید بگویم که، تا به اینجا کار ما همواره از پارامترها استفاده میکردیم؛ ولی خودمان خبر نداشتیم. در واقع هر بار با اضافه کردن یک dimension، نرم افزار مقدار عددی آن dimension را در یک پارامتر ذخیره میکند. بگذارید منظورم را بهتر توضیح بدهم.
استفاده از ابزار Rectangle
از منو راست کلیک ابزار Two Point Rectangle را انتخاب میکنم و سپس با هاور کردن و بعد هم کلیک روی مبدأ و کشیدن ماوس به سمت بالا و راست، به این صورت، یک مستطیل ایجاد میکنم.
دسترسی به پارامترها
حالا میتوانیم مقدار طول و عرض آنرا با استفاده از پارامترهای روی صفحه تغییر بدهیم.
به این ترتیب برای طول آن عدد 1 را وارد میکنم و سپس کلید تب را از صفحه کلید میزنم و عدد 0.5 را برای عرض مستطیل وارد میکنم و اینتر را میزنم تا اعمال شود.
حالا از منو راست کلیک دکمه اوکی را میزنم تا از این ابزار خارج بشویم و ببینیم که چی کشیدیم.
همانطور که ملاحظه میکنید، الان یک مستطیل کاملاً مقید داریم که نقطه شروع آن روی مبدأ قفل شده و همینطور اندازه‌های طول و عرض آن، کاملاً مشخص هستند.
ویرایش پارامترها
اجازه بدهید صفحه را کمی به سمت راست بکشم تا ببینیم آن پارامترها کجا قرار دارند. دو راه برای دسترسی به پارامترها وجود دارد.
یک روش این است که به تب Manage برویم و از پنل parameters این گزینه را بزنیم.
و یا اینکه میتوانیم برگردیم به همان تب sketch، چونکه آیکن parameters را همواره در نوار ابراز دسترسی سریع، در این بالا در اختیار داریم. اینجا است، آنرا میبینید؟
پس برای فراخونی دستور parameters نیازی نیست که به تب خاصی برویم. در واقع، داشتن این دکمه در این قسمت باعث میشود که برای فراخوانی دستور parameters دیگر نیازی به جابجا شدن بین تبهای مختلف نباشد.
پیش میروم و از همینجا این دستور را فراخونی میکنم.
حالا در پنجره parameters، میتوانید dimension هایی که برای شکل ما که چند لحظه پیش در بکگراند آنها را اضافه کردیم و همینطور پارامترهایی که مقدار آنها را نگه میدارند را اینجا ببینیم.
همانطور که ملاحضه میکنید ما اینجا دو تا پارامتر به اسمهای d0 و d1 داریم. خب واضح است دیگر، d0 طول را مشخص میکند و مقدار آن یک اینچ است و d1 هم عرض را.
خاصیت جالبی که این پنجره دارد این است که، ما هر تغییری در این پنجره اعمال کنیم، میتوانیم تأثیر آن را روی شکلمان ببینیم.
استفاده از فرمولها
مثلاً اگر طول شکل را از یک اینچ به 1.5 اینچ تغییر بدهم و اینتر را بزنم، میبینید که شکلمان در تصویر بکگراند تغییر میکند.
خب؛ من همان مقدار یک اینچ را وارد میکنم و مجدداً اینتر را میزنم.
بعد هم این پنجره را با کلیک روی done میبندم.
در گام بعدی میخواهم به شما نشان بدهم که چطور میتوانیم با استفاده از پارامترها طراحی‌مان را هوشمندانه‌تر کنیم.
فرض کنید که میخواهیم عرض مستطیل‌مان نصف طول آن باشد.
خیلی خب، من روی این dimension کلیک میکنم و میبینید که بالا این پنجره ظاهر شده نوشته شده که ما الان در حال ویرایش d1 هستیم.
که مقدار آن هم نیم اینچ است.
حالا اگر همزمان که این متن انتخاب شده، روی dimension بالایی که یک اینچ است کلیک کنیم، اسم آنرا در این کادر وارد میکند. در واقع مقدار dimension بالایی را برای این یکی لحاظ میکند.
با زدن تیک این چک باکس، شکلمان آپدیت میشود و میتوانید ببینید که یک رابطه‌ای بین عرض و طول طرحمان ایجاد شده.
عبارت fx اینجا نشان میدهد که این dimension مقدارش دارد با استفاده از یک فرمول تعیین میشود، در واقع اینجا باید گفت که مقدار آن به dimension بالایی وابسته است.
اما خب این نتیجه دلخواه ما نیست، در واقع ما اینجا یک مربع نمیخواهیم.
همانطور که گفتم میخواهیم عرض نصف طول شود.
پس دوباره روی این dimension کلیک میکنم.
و ایندفعه در این قسمت دیالاگ باکس کلیک میکنم و علامت تقسیم یا اسلش را به اینصورت وارد میکنم.
میبینید که متن ما قرمز شده. این نشان میدهد عبارتی که تا به اینجا کار وارد کردیم، مفهومی ندارد.
اما به محضِ اینکه عدد دو را وارد کنیم نرم افزار با آن مثل یک فرمول برخورد میکند، درواقع فرمولی که می‌آید و مقدار d0 را از این ضلع بالایی میگیرد که یک اینچ است و بعد هم آنرا تقسیم بر دو میکند.
با زدن تیک این چک باکس، میبینید که توانستیم با استفاده از یک فرمول به نتیجه دلخواهمان برسیم.
الان دیگر هر موقع که طول مستطیل را تغییر بدهیم، مثلاً روی آن دابل کلیک کنیم و عدد 1.5 را برای آن در نظر بگیریم و بعد هم اینتر را بزنیم، خود نرم‌افزار به صورت اتوماتیک نصف 1.5 را حساب میکند و در این قسمت به عنوان اندازه عرض مستطیل آنرا تعریف میکند.
اما بگذارید اتفاقاتی که دارد می‌افتد را با بررسی دیالاگ باکس parameter دقیقتر با هم بررسی کنیم.
اگر یادتان باشد اسم پارامترهایمان d0 و d1 بودند.
و خب هر پارامتر جدیدی که ما اضافه کنیم، این شماره‌ها یکی افزایش پیدا میکنند و تا هر جایی که بخواهیم جلو میروند.
من طرحهایی را دیدم که بعضاً تا 1000 پارامتر در این پنجره برای آنها تعریف شده.
اما خب مسأله اینجا است که الان از روی اسم این پارامترها، منظورم d0 و d1 است، خب ما هیچ چیزی را متوجه نمیشویم و باید اسم آنها را بامصماتر کنیم.
اجازه بدهید این دیالاگ باکس را ببندم، تا ببینیم چطور میشود این پارامترها را با معنی‌تر کرد.
خب؛ در طول این ویدیو من بارها این dimension را با طول و این یکی را با عرض و یا شاید با ارتفاع صدا زدم.
تغییر نام پارامترها
بگذارید من روی این dimension بالایی دابل کلیک کنم تا با هم آنرا ویرایش کنیم.
ما میتوانیم با کرسر بیاییم قبل از مقداری که اینجا برای این پارامتر داریم، کلیک کنیم و یک اسم به آن اختصاص بدهیم. برای مثال اسم این پارامتر را length میگذارم. میبینید که وقتی دارم تایپ میکنم متن ما قرمز میشود، یعنی این عبارت هنوز نامفهوم است.
اما به محض اینکه مساوی را تایپ میکنم متن ما دوباره مشکی میشود و معنای آن این است که عبارتی که وارد کردیم الان برای نرم‌افزار، معنا دارد.
وقتی تیک تأیید را میزنم، در ظاهر اتفاق خاصی در پسزمینه دیده نمیشود، اما در واقع تغییراتی صورت گرفته.
الان اگر دوباره روی این مقدار دابل کلیک کنم، میبینید که مقدار آن همان 1.5 اینچ است، ولی اسم آنرا از این بالا به length تغییر داده.
اما یک اتفاق مهمتر هم رخ داده و آن هم این است که در این یکی Dimension هم d0 با عبارت length جایگزین شده.
بروزرسانی اتوماتیک پارامترها
این خیلی قابلیت مهمی است که وقتی اسم یک پارامتر را تغییر میدهیم، نرم‌افزار خودش به صورت اتوماتیک پارامتر را در همه فرمولهایی که بکار رفته بروز کند.
سمت راست آن هم حروف ul نوشته شده، که مخفف unit list است. باید بگویم جاهایی که برای پارامترمان یک فرمول تعریف میکنیم، نرم‌افزار این عبارت را به انتها اسم آن اضافه میکند تا با آن به ما یادآور شود که اینجا یکسری عملیات ریاضی در قالب یک فرمول تعریف شده توسط یک کاربر قرار گرفته و محاسبات بر مبنا فرمول انجام میشوند.
من پیش میروم و اینرا هم با کلیک روی این تیک، اوکی و تأیید میکنم.
بگذارید یکبار دیگر پنجره parameters را باز کنم تا با هم یک نگاهی به آن بیندازیم.
برای این منظور از نوار ابزار دسترسی سریع آیکن parameters را میزنم.
میبینید که مقادیر ما بروزرسانی شدند.
و چیزی که قبلاً اسمش d0 بود الان شده Length و مقدار آن هم 1.5 اینچ است.
و اما فرمول مربوط به پارامتر دوم یعنی d1 را هم میتوانید این پایین ببینید و در ضمن همانطور که گفتم، چون هر تغییری که در این پنجره اعمال میکنیم، مستقیماً در شکل ما هم اضافه میشود، میتوانیم الان اسم پارامترها را از اینجا هم تغییر بدهیم. مثلاً می‌آیم و اینجا بجای d1 کلمه Height را وارد میکنم.
حالا اگر با کلیک روی done این پنجره را ببندم و مجدداً روی پارامتر دابل کلیک کنم، میبینید که اسم آن بروز شده.
اهمیت نام‌گذاری پارامترها
بسیار عالی؛ این قابلیت در پروژه‌های شلوغتر و پیشرفته‌تر، اهمیت بیشتری پیدا میکند. آنجا بجای استفاده ازاسامی پیشفرض d0، d1، d2 و الی آخر باید از اسمهای معنادار استفاده کنیم تا بتوانیم فرمولها را بهتر متوجه بشویم و درواقع از آنها سر در بیاوریم.