ایجاد یک دیتابیس (پایگاه داده) جدید

در این درس مدرسین نحوه ایجاد و اعمال تنظیمات مورد نیاز برای تخصیص سایزهای مورد نیاز و مسیر Parh یک دیتابیس (پایگاه داده) جدید را از ابتدای کار در محیط توسعه Microsoft Sql Server Management Studio آموزش می‌دهند.

ایجاد پایگاه داده در SQL Server

حالا وقت ایجاد یک پایگاه داده رسیده است.
در اینجا درmicrosoft sql server management studio، من روی database کلیک راست می‌کنم و بالا ترین گزینه را با نام new database انتخاب می‌کنم.
یک کادر باز می‌شود و به طور کلی در صفحه اول باید database خود را نامگذاری کنم.
من نام پایگاه داده خود را thacodemo می‌گذارم، ولی شما هر چیزی مایلید می‌توانید بگذارید، چون در عملکرد ما تأثیری ندارد.
برای قسمت owner هم حالت پیشفرض که همان defualt است، را تغییر نمی‌دهیم.
من روی سه نقطه کوچک سمت راست کلیک می‌کنم و کادر دیگری باز می‌شود.
من می‌توانم انتخاب کنم که login توسط صاحب پایگاه داده انجام شود. من یک login به نام Kiani را به این قسمت معرفی می‌کنم.
پس درست در قسمت صحیح؛ Kiani را تایپ می‌کنم و روی دکمه check name کلیک می‌کنم و پیش می‌روم.
با دوبار کلیک بر روی اوکی کاربر رؤیت شده را به عنوان OWNER تعریف می‌کنم.
در زیر از من درمورد فایل‌های database می‌پرسد و برخی از پیشنهادها را به صورت پیشفرض همیشه با خودش به همراه دارد. یک فایل برای نگهداری داده‌های ROWS، و فایل دیگری برای نگهداری LOG.

تخصیص Intial Size و Autogrowth / Maxsize

اون از من سایز را برای هر کدام می‌پرسد و برای ROW DATA به صورت پیشفرض 4 MB و برای LOG به صورت پیش فرض 1MB را در نظر می‌گیرد.
من احساس می‌کنم که سایزها نسبتاً کوچک هستند. هر دو فایل، به صورت اتوماتیک رشد می‌کنند. به هر حال هر زمان که رشد کردند، ما با خطر تبدیل به تکه تکه و بخش بخش شدن مواجه می‌شویم، بنابراین اگر با اندازه‌ای بزرگتر شروع کنیم، نیاز به رشدمان کمتر می‌شود، و شانس این که تکه تکه یا بخش بخش هم نشود کاهش پیدا می‌کند. اگر شما یک برآورد خیلی خوب از رشد پایگاه داده خود داشته باشید، که تا چه حد رشد می‌کند، پیش می‌روید و سایز مورد نظر را برای اندازه اولیه پایگاه داده خود انتخاب می‌کنید.
من با 25MB برای ROWS و 25MB برای LOG شروع می‌کنم.
ستون بعدی برای رشد اتوماتیک برخی اطلاعات است. در حال حاضر، رشد آن مجموعه به 1MB در هر زمان و همچنین با حداکثر اندازه نامحدود یعنی Unlimited تنظیم شده است.
ما می‌توانیم این مقادیر را با کلیک بر روی سه نقطه کوچک تغییر بدهیم.
وقتی که روی آن کلیک می‌کنم یک کادر محاوره‌ای دیگری را باز می‌کند، در اینجا ما می‌توانیم رشد خود را بر حسب درصد که با گزینه percent قابل نمایش است یا بر حسب مگابایت انتخاب کنیم.
من معمولاً بر حسب درصد را، انتخاب می‌کنم و اندازه آن تا حدود 10 % رشد برای ما کافی است.
ما می‌توانیم سایز فایل را محدود کنیم. در قسمت maximum file size، اگر شما در فضای دیسک، حافظه کافی نداشته باشید و بخواهید که طریقه رشد دیتابیس مورد نظر را محدود کنید، این قسمت جایی است که می‌توانید این کارها را انجام بدهید.
فقط بدانید که اگر دیتابیس شما اندازه محدودی را گرفت، بعد از آن دیگر شما نمی‌توانید رکوردهای جدیدی را در آن قرار بدهید، و به شدت عملکرد شما را تحت تاثیر قرار می‌دهد، و محدود می‌کند.
بنابراین من معمولاً رشد را به صورت نامحدود قرار می‌دهم، حتماً در یک پایگاه داده که می‌دانم در حال رشد است، سعی می‌کنم که اینها را نظارت و بررسی کنم، واغلب این موارد را چک کنم تا مطمئن شوم که نزدیک به پر شدن نیست.

• بررسی اجمالی رابط کاربری فتوشاپ
• بحث و بررسی پیرامون آپشن های پیشرفته موجود در حین نصب SQL Server
• معرفی فایل های پروژه و نحوه بکارگیری آنها
• اعمال تغییرات در سیم‌های ترسیم با تمرکز بر بررسی تنظیمات مهم زمان ترسیم
• مروری بر فرمت انواع فایل‌هایی که در نرم‌افزار اینونتور می‌توان ایجاد کرد

تخصیص Path و permission برای دیتابیس

بعد از آن برای هر کدام یک مسیر پیشفرض می‌خواهد. مسیر پیشفرض چیزی است که ما می‌شناسیم و اجازه رفتن به آن را داریم. پس یادتان باشد مسیری در اینجا باید انتخاب شود که ما سطح دسترسی لازم به خواندن و نوشتن یعنی read و write را در آن داشته باشیم. شما در حقیقت فایل‌ها را هر جایی که بخواهید می‌توانید بگذارید، تنها محدودیت شما این خواهد بود، که یک مجموعه برای تنظیم permissionهای مناسب در آن پوشه اولی خواهید داشت، برای من LOG و ROW به صورت پیشفرض در شاخه مشابه یا مکان مشخصی قرار داده شده است. این برای این نوع از تظاهرات خوب است. در حال حاضر برای تولید یک database با بهترین عملکرد می‌توانیم این حرکت را انجام بدهیم، که داده و یا ROW را، در یک مسیر جداگانه از درایوهای خود ذخیره کنیم. نه‌فقط در یک پوشه جداگانه، بلکه در واقع در یک درایو جدا قرار داشته باشد. تجربه به من نشان داده است که اگر ROW DATA را روی یک درایو خود داشته باشیم و LOGGIN DATA را روی یک درایو متفاوت، این کار ما، عملکرد ما را به شدت افزایش می‌دهد.
در حال حاضر با همین پیشفرض جلو می‌رویم و در پایین دکمه OK را می‌زنم، این کار بسته به سایزی که شما تنظیم کردید یک تا 2 دقیقه زمان می‌برد. SQL SERVER مجبور می‌شود به بیرون برود و فایل‌ها را ایجاد کند و بزرگترین فایلی که وجود داشته باشد ازآنه دیتابیس مورد نظر می‌شود.

فراخوانی پایگاه داده ایجاد شده در Microsoft Sql Server Management Studio

در حال حاضر سمت چپ زیر databases، من thacodemo را می‌بینم، بنابراین موفق شدم.
اگر شما آن را رو نمی‌بینید بهتر است که بیایید به قسمت بالا، و روی database کلیک راست کنید و refresh را بزنید.
ما می‌توانیم در folder دیتابیس آن را ببینیم، و به همین راحتی دیتابیس جدید خود را نگاه کنیم.
باید در پوشه آن، در مسیری که خودم انتخاب کردم دیتابیس مورد نظر را ببینیم؛ و بله، من فایل جدید را با نام thacodemo.mdf می‌بینم که حدود 25 MB است، دقیقا چیزی است که ما پیشنهاد دادیم.
به دلیل اینکه ما در فولدر مشابه LOG را داشتیم، LOG را هم اینجا با نام thacoDemo-log.ldf با سایز 25MB می‌بینیم.
برای شما ممکن است در یک دایرکتوری متفاوت باشد، اما هر دو فایل‌ها به درستی اکنون روی کامپیوتر شما وجود دارند و ما موفق شدیم که پایگاه داده جدیدی را در اس کیو ال سرور ایجاد کنیم.