ایجاد یک جدول یا table از طریق Management Studio
در این ویدیو آموزشی ابتدا یک جدول در پایگاه داده دمو طهاکو ایجاد میکنیم و در ادامه دو ستون با ویژگیهای مورد نظر برای آن تعریف میکنیم. در ادامه جدول مذکور را نامگذاری و ذخیره میکنیم و در نهایت اقدام به درج داده‌ها و بارگذاری داده‌ها در جدول مورد نظر مینماییم.
فهرست مطالب آموزش
تعریف Table در SQL Server
در این بخش میخواهیم راجب طریقه ساخت جدول صحبت کنیم و باید بدانیم که جدولها در یک پایگاه داده، بحث خیلی مهمی هستند. تقریباً همه داده‌های پایگاه داده در جداول ذخیره میشوند و جدولها ساختار و فرمت داده‌ها را تعریف میکنند.
بنابراین اینجا در sql server management، من لیست طهاکودمو دیتابیس را باز میکنم و روی tables کلیک راست میکنم.
بالاترین گزینه new است و در منو بعد از آن، table.
در صفحه‌ای که باز میشود، از من یک نام برای ستون میخواهد. در واقع در این قسمت ستونهای جدول را میسازیم و نامگذاری میکنیم. در این دمو ما یک جدولی ایجاد میکنیم تا اطلاعات مربوط به افراد را نگه دارد و چیزهایی مثل نام و نام خانوادگی را در آن ذخیره میکنیم.
ستونها در جداول پایگاه داده
خب، برای ستون نام را firstName انتخاب میکنیم و برای نوع دیتا یا Data Type، چون قرار است متن داخل این ستون قرار بدهیم میرویم و یک گزینه مربوط به ورود اطلاعات از نوع تکست را از لیست آن انتخاب میکنیم.
زبان sql راههای متفاوتی برای ذخیره متن دارد، یکی از راههای رایج varchar است که تقریباً برای کاراکترهای با طول متغیر به کار میرود و در این مورد، طول آن به طور پیشفرض پنجاه است. بنابراین این ستون به طور پیشفرض، حداکثر 50 کاراکتر را نگه میدارد که این برای یک نام یا همان first name خیلی مناسب و کافی به نظر می‌آید و طول متغیر به این معنی است که پایگاه داده تنها مقدار فضای مورد نیاز برای نگهداری هر داده‌ای که ما به آن میدهیم را استفاده میکند. بنابراین اگر ما 10 کاراکتر به آن بدهیم، تنها برای 10 کاراکتر جا رزرو میکند، البته با یک ماکزیمم 50 حرف در هر سلول.
نوع varchar data، کاراکترهای یونیکد را قبول نمیکند و اگر ما بخواهیم از کاراکترهای یونیکد استفاده کنیم، باید سراغ نوع nvarchar برویم، که کاراکترهای یونیکد را قبول میکند. بد نیست بدانید کارکترهای یونیکد یک نوع از داده‌های txt استاندارد بین المللی هستند، که ازکدگذاری 16 بیتی استفاده میکنند و اجازه میدهند نمادهای تمامی رسم‌الخط‌های دنیا با رایانه ما قابل نمایش دادن باشد.
در پایان هم یک چک باکس داریم، برای این که آیا مقدار آن میتواند مقدار null یا صفر قرار بگیرد یا نه؟ به عبارت دیگر آیا این سلول من میتوانه مقدار خالی را قبول کند یا خیر.
من میخواهم تیک چک باکس را بردارم و سپس در سطر بعدی نام ستون دیگری را بنویسم. این ستون برای نگهداری داده‌های نام خانوادگی استفاده میشود.
بنابراین آنرا با نام خانوادگی یعنی last name نامگذاری میکنیم. پس من الان last name را تایپ میکنم و من از data type مشابه، nvarchar(50)، استفاده میکنم و دوباره نمیخواهم که تیک برای null باشد.
ذخیره و نامگذاری جداول در پایگاه داده اس کیو ال سرور
در اینجا و در این رابط هیج جایی برای اینکه جدول را نامگذاری کنم، وجود ندارد و زمانی یک کادری برای نامگذاری آن باز میشود که من بخواهم این کادر صفحه را ببندم.
پس من هم همین کار را میکنم و روی علامت ضربدر بالا کلیک میکنم. کادری که باز میشود میگوید که آیا دوست دارید جدول شما سیو شود و من هم روی yes کلیک میکنم و درست اینجا در این نقطه از من یک نام برای جدول میخواهد و من هم این جدول را people نامگذاری میکنم.
طریقه باز کردن جداول sql
حالا اگر لیست table ها را باز کنم و راست کلیک کنم و بعد هم refresh را بزنم، یک جدول با نامگذاری people میبینم. تعداد انگشت شماری از راههای متفاوت برای رسیدن به آن جداول وجود دارد. راحتترین برای آن این است که روی جدولی که ساختیم راست کلیک کنیم و به گزینه go to Edit Top 200 Rows برویم.
و در این رابط و صفحه‌ای که باز میشود میتوانیم فقط نام و نام خانوادگی را تایپ کنیم. بگذارید اینجا من چند تا نام و نام خانوادگی را وارد کنم.
و زمانی که من این کار را انجام دادم، صفحه را میبندم و دوباره روی نام جدول راست کلیک میکنم و اینبار Top 1000 Rows را انتخاب میکنم و میبینم که تمام داده‌ها در آن برای ما بازگردانده شده و آن درست همان موردی است که در جدول تایپ کردیم.
جمع بندی
خیلی خب، ما یک جدول داریم و میتوانیم برخی از داده‌ها را در آن قرار بدهیم و بعد از آن میتوانیم داده‌ها را براحتی بازیابی کنیم.